M. Vasalis (1909-1998)
Vasalis schreef drie dichtbundels - en 'zweeg' daarna, meer dan veertig jaar lang. Ondanks het kleine aantal zijn haar gedichten altijd populair gebleven. Haar taal is helder, de gedichten bevatten ogenschijnlijk simpele waarnemingen - maar daarachter ligt een doorleefde betekenis.
Haar poëzie is herkenbaar en raakt vaak een gevoelige snaar bij de lezer. De thema's zijn universeel: tijd en eeuwigheid. Vasalis schrijft bijvoorbeeld over het verlies van een zoon, over de zee en de seizoenen, maar ook over hartstochtelijke verlangens en seks. Haar gedichten beginnen vaak vanuit een anekdote, zoals een busrit over de Afsluitdijk, een wandeling door de natuur of een droom.
Haar laatste bundel verscheen in 1954. Desondanks bleef haar werk veel gelezen en herdrukt, en in 1974 ontving ze de Constantijn Huygensprijs. Dat haar oeuvre nog niet vergeten was getuigde volgens de jury van een ongewoon sterk dichterschap. In 1983 volgde de P.C. Hooft-prijs.
Vasalis gaf zelden interviews en schuwde de publiciteit. Ze vond dat zij enkel via haar werk te leren kennen was. Hierover zei ze ooit: ‘Ook de dichter is thuis. U, lezers en critici, kunt hem daar bezoeken, langs de touwladder van zijn woorden.’
Geboren te Den Haag op 13 februari 1909
Overleden te Roden op 16 oktober 1998
Leven en werk van M. Vasalis
Over de gedichten van M. Vasalis
- De gedichten van M. Vasalis, 1935-1941
- De gedichten van M. Vasalis, 1942-1947
- De gedichten van M. Vasalis, 1948-1954
- De gedichten van M. Vasalis, 1955-1998
- M. Vasalis en de kritiek
- M. Vasalis: enkele literatuurverwijzingen
