J. Bernlef (1937-2012)
Bernlef was de dichter van het vluchtige, die zijn gedichten niet maakte voor de eeuwigheid. Bijna om het jaar publiceerde hij een nieuwe bundel, als het ware om de vorige te vervangen. Al met al schreef hij een kleine duizend gedichten, die het grote publiek lang niet zo vertrouwd zijn als zijn romans. Landelijke roem verwierf Bernlef met zijn roman 'Hersenschimmen', dat met het thema 'dementie' een schot in de roos bleek.
De naam Bernlef is een pseudoniem. Eigenlijk heette de dichter Hendrik Jan Marsman, en hoewel hij geen familie van de vooroorlogse dichter H. Marsman was, koos hij ervoor een heel andere naam te gebruiken, namelijk die van een onbekende Friese bard uit de achtste eeuw: Bernlef.
J. Bernlef richtte in 1958 samen met G. Brands en K. Schippers het tijdschrift Barbarber op en schreef daarvoor realistische en neo-realistische gedichten. Het tijdschrift maakte geen onderscheid tussen het gewone en het literaire. Vanaf de jaren zeventig werd zijn poëzie lyrischer van aard en persoonlijker. De toon bleef parlando en helder, tegen het prozaïsche aan. Zelf zei hij dat de meeste ideeën in de eerste plaats als gedichten ontstonden om daarna soms uitgewerkt te worden in verhalen, essays of romans. Hij overleed in 2012.
Leven en werk van J. Bernlef
Over de gedichten van J. Bernlef
- De gedichten van J. Bernlef, 1958-1989
- De gedichten van J. Bernlef, 1990-2012
- Bernlef en de kritiek
- Iets over de romans van J. Bernlef
