Collection L'âge d'or

De kring rond het tijdschrift Fontaine bestond uit jonge en moderne auteurs, zoals René Char en Raymond Queneau. Het tijdschrift werd aanvankelijk door Max-Pol Fouchet geredigeerd vanuit Algiers: het eerste nummer uit 1939 was aflevering 3 en een direct vervolg op het tijdschift Mithra (waarvan 2 nummers verschenen). Vanaf 1944 was het in Parijs gevestigd; in 1947 kon het tijdschrift door gebrek aan financiën niet langer verschijnen.

Inmiddels was bij die uitgeverij ook een reeks poëziebundels L'âge d'or uitgekomen onder redactie van de al in 1936 uit de surrealistische gemeenschap buitengesloten Henri Parisot. De redacteur nam L'âge d'or mee naar een andere uitgever, iets wat hij daarna verschillende keren deed. In 1948 en 1949 verscheen de reeks bij de uitgeverij van Robert Marin, van 1950 en 1951 bij de Éditions Premières en na een korte onderbreking tenslotte van 1964 tot 1975 bij Flammarion. Daarnaast was Parisot vertaler (onder andere van Coleridge en Lewis Carroll), redigeerde hij korte tijd de Pleïade reeks van Gallimard en was hij adviseur van uitgeverij Flammarion.

De oudste reeks van L'âge d'or bestond uit eerste drukken van poëziebundels, die eenvoudig maar modern waren vormgegeven. Voor de omslagen, steeds in een andere kleur gedrukt, werd gebruik gemaakt van éénzelfde omslagtekening door Mario Prassinos. Deze kunstenaar werd geboren in een Griekse familie in Istanbul en woonde sinds 1922 in Frankrijk, waar hij theaterdecors, illustraties en tapijten ontwierp. Na de reeks L'âge d'or werd hij door uitgeverij Gallimard gevraagd om omslagontwerpen te maken voor een grote reeks gekartonneerde uitgaven, waaraan ook andere kunstenaars meewerkten, met name de boekbinder Paul Bonet. Prassinos tekende uiteindelijk 205 uitgeversbanden voor deze reeks die bekend staat als de 'cartonnages NRF'.