Remco Campert

Het oeuvre van Remco Campert is veelzijdig en omvangrijk: het omvat romans, gedichten, korte verhalen, columns en kinderboeken. Campert begon in de jaren vijftig met cursiefjes voor bijvoorbeeld Podium en Het Parool. In 1950 richtte hij met Rudy Kousbroek het experimentele tijdschrift Braak op. Van zijn latere columns trok vooral de ‘wisselcolumn’ met Jan Mulder in De Volkskrant (vanaf 1996) de aandacht.

Als dichter werd Remco Campert bekend als een van de Vijftigers (Lucebert, Kouwenaar en anderen). Na de Tweede Wereldoorlog verzetten zij zich tegen de literaire traditie en kozen ze voor het experiment in de poëzie. Campert gold als de meest toegankelijke dichter van de groep. Zijn gedichten ontstaan associërend en worden beïnvloed door de jazz. Ze zijn realistisch én ironisch. In de loop der jaren veranderde in zijn poëzie de verhouding tot de werkelijkheid.

Zowel bij een breed publiek als bij de literatuurkritiek is Camperts werk populair. Het werd bekroond met de P.C. Hooftprijs (1979) en vele andere prijzen, waaronder de Gouden Ganzenveer (2011). Vanaf de jaren zeventig werden de verzamelde gedichten keer op keer herdrukt.

Remco Campert

Over de poëzie van Remco Campert:

Online bronnen over de poëzie van Remco Campert