Hans Verhagen (1939-2020)

Dichter, beeldend kunstenaar, journalist, televisiemaker: Hans Verhagen (1939-2020) is het allemaal. Zijn oeuvre beweegt zich tussen zakelijkheid en romantiek. Met tijdgenoten als C.B. Vaandrager en Hans Sleutelaar maakte hij deel uit van de beweging van de Zestigers. Deze dichters, ook wel ‘neo-realisten’ genoemd, stelden de waarneming centraal. Verhagen volgde hierin echter vanaf het begin zijn eigen weg.

Hans Verhagen

Verhagens gedichten nemen onverwachte wendingen waardoor hij zijn lezers steeds weer weet te verrassen. Dit doet hij soms door aan het eind van het gedicht het punt waarvan de lezer dacht dat hij het wilde maken, in één zin onderuit te halen. Of door in een paar woorden de suggestie van spot te wekken, waardoor de lezer de neiging krijgt het hele gedicht als spot of zelfspot op te vatten.

Gedichten die op het eerste gezicht makkelijk te interpreteren lijken, blijken na herlezen meerdere dubbele bodems te bevatten. Hierdoor bieden ze altijd stof tot nadenken en worden ze niet snel weer vergeten.

Vanwege zijn veelkleurigheid is de dichter in de literatuurkritiek meermaals vergeleken met een kameleon.

Vanaf Verhagens eerste bundel is de tijdsgeest vaak prominent aanwezig, van de vroege jaren zestig tot in de eenentwintigste eeuw. De opkomst van de televisie; speed en cocaïne; de Koude Oorlog; de groei van een welvarende consumptiemaatschappij; terroristische aanslagen. De weergave van de maatschappelijke ontwikkelingen en gebeurtenissen ontwikkelt van een waarnemend karakter in zijn vroege gedichten via wat persoonlijkere poëzie tot een sterk geëngageerd karakter in zijn latere gedichten. Mede voor die maatschappelijke betrokkenheid besloot de jury van de P.C. Hooft-prijs deze in 2009 toe te kennen aan Hans Verhagen: ‘vanwege zijn humor, zijn engagement, zijn poëtische durf en eigenzinnigheid.’.

Leven en werk van Hans Verhagen

Over de poëzie van Hans Verhagen

Online bronnen over Hans Verhagen