Robert Anker (1946-2017)
Robert Anker was een Nederlandse dichter die in 1979 debuteerde met 'Waar ik nog ben'. Het was een traditionele dichtbundel, geïnspireerd door Ankers jeugd in het West-Friese Oostwoud. In latere bundels kwam de nadruk te liggen op de buitenwereld en op maatschappelijke problemen, zoals in 'De broekbewapperde mens' (2002). Van de natuur verschoof het perspectief naar het stadsleven. Een andere beweging was die van observatie naar moraal.
De vorm van de gedichten veranderde eveneens, de gedichten werden 'taliger'. De chaos van het stadsleven werd uitgebeeld in fragmentarische zinnen en in gedichten met ongebruikelijke grammaticale constructies, met andere woorden: spreektaal nam het over van schrijftaal. De 'ekster' is in dit opzicht tekenend voor de stilistische en thematische ontwikkeling van het dichterschap van Robert Anker. In zijn debuut beschreef hij de vogel nog als een bescheiden, sierlijke danser; intussen is hij veranderd in een zelfgenoegzaam, gettoblasterdragend beestje. En in meer recente gedichten is spreektaal vervangen door straattaal en maakt de ekster plaats voor de walgelijke Gemraad Slasser.
Tijdens zijn studie in Amsterdam schreef hij toneelteksten en gedichten. Later publiceerde hij ook essays over literatuur en kunst, verhalen en jeugdliteratuur en werd zijn werk bekroond met prijzen als de F. Bordewijk-Prijs en de Herman Gorter-Prijs. Anker was redacteur van Tirade en doceerde Nederlands.
