La main sur le mur

Michel Butor is aanvankelijk bekend als dé man van de Nouveau roman, maar de laatste jaren schrijft hij alleen poëzie. Gedichten zijn beweeglijk, zegt hij, ze vertegenwoordigen mobiliteit en metamorfose voor de 'nomadische geest'. Voor een deel zijn dat gedichten die spontaan tijdens boswandelingen ontstaan, maar meestal schrijft Butor in opdracht van een schilder, graficus of beeldhouwer. Zijn bibliografie telt meer dan 1000 uitgaven, waarvan honderden met kunstwerken van bijvoorbeeld Pierre Alechinsky, Gregory Masurovsky en Henri Maccheroni.

Een andere kunstenaar met wie Butor veel samenwerkte is Julius Baltazar (pseudoniem van Lambion Gilles). Hun samenwerking begon na een ontmoeting in 1978 en ze maakten samen tientallen boeken en kunstwerken, veelal in exclusief kleine oplagen (soms maar twee exemplaren), waarvan de teksten nu eens gedrukt dan weer met de hand zijn geschreven door Butor. Le main sur le mur verscheen ter gelegenheid van een tentoonstelling bij galerie Lorelei (Brussel) in zestig exemplaren, elk met een originele drogenaald, geëtst in polyvinylchloride door Baltazar. Het is de eerste druk van het gedicht, dat later werd gebundeld in La forme courte (1990). Die bundel is typerend voor de opvattingen van Butor, die 'de korte vorm' van poëzie beschouwt als een groot voordeel in een vluchtige tijd: 'Poëzie is de haiku van alledag'.