Première visite de Marcel Proust, suivi de quelques lettres inédites de Marcel Proust

Het mooie boek - livre de luxe - was in Frankrijk gedurende de jaren twintig enorm populair. Het aantal bibliofiele verenigingen hield daarmee gelijke tred. Je had ze in alle soorten en maten, zoals de in 1820 opgerichte Société des Bibliophiles Français.

Er waren verenigingen die gebaseerd waren op een beroepsgroep (de Société des Médecins Bibliophiles), een plaats (Cercle Lyonnais du Livre), het bezit van een auto (de Bibliophiles de l'Automobile-club de France) of op sekse (Les Cent Une: Société de Femmes Bibliophiles). Een van de laatste verenigingen - in de jaren vijftig en zestig - was meer een commerciële boekenclub: de Club des Libraires de France. De meeste verenigingen zijn inmiddels verdwenen.

De bibliofele verenigingen werden niet alleen opgericht om met elkaar over boeken te praten. Bijna allemaal gaven ze zelf ook boeken uit, exclusief gedrukt voor de eigen kring, waarbij meestal werd uitgegaan van een gemiddelde smaak. Dat gold voor de typografie, voor de illustrator en eveneens voor de gekozen tekst. Hoewel het vaak om traditionele producten gaat, is het toch een aardig verzamelgebied, vanwege de zorg die aan de in kleine oplagen verschenen uitgaven is besteed.

De Club des Bibliophiles, die Paul Morand vroeg zijn herinneringen aan Marcel Proust te publiceren, had kennelijk niet meer dan 150 leden. De oplage is daarop afgestemd. Naast het relaas van Morand bevat het boek elf brieven van Marcel Proust uit 1916-1917 die hier voor het eerst in druk verschijnen. De welverzorgde typografie is modern klassiek te noemen, zij het dat in dit exemplaar de in rood gedrukte tekst in het colofon ten opzichte van de rest scheef staat. Het logo van de vereniging toont een gevleugeld paard, Pegasus.

De brieven zijn uiterst beleefd. Morand wil Proust uitnodigen voor een diner, in het gezelschap van de Prinses Murat, maar nu nog even niet, want hij heeft het te druk - en dit in zoveel woorden dat ze een pagina kunnen vullen.