Astrid Lampe laat zich niet in een hokje stoppen. In interviews vertelde de dichter dat haar poëzie associatief wordt genoemd, maar dat zij in feite opzettelijk onsamenhangend schrijft.
De lezer moet gedichten niet mooi vinden of eenduidig en grijpbaar, hoe geruststellend dat ook is: 'strik eromheen af!' Lampe wil dat de lezer terugkomt om te blijven kijken naar het gedicht. 'Ik wil in mijn gedichten schakelen, zodat je niet blijft hangen. Daardoor springt een andere betekenis los'.
Vooral de derde dichtbundel, De memen van Lara (2002), trok belangstelling in de landelijke pers. Lara is de computerheldin Lara Croft en het begrip 'memen' slaat op iets als een 'collectief bewustzijn', ideeën die van de ene op de andere mens overspringen. Astrid Lampe treedt regelmatig op en werkt ook als toneelspeler en regisseur.
In de gedichten draait het om 'weekmakers in teletubbies', een 'polentababy' en 'stierenkloten' en worden relaties gelegd tussen pindaplantages, gebedsriemen en een doodshoofdaapje.