Soixante dessins pour 'Les enfants terribles'

Jean Cocteau schreef zijn roman Les enfants terribles (1929) in een zeventiendaagse roes tijdens zijn verblijf in de kliniek Saint-Cloud. Daar onderging hij na de dood van zijn vriend Raymond Radiguet een ontwenningskuur voor opium. Enkele jaren na de verschijning van de roman maakte Cocteau een album waarin hij een zestigtal scènes uit het verhaal tekende. Het werd in 1935 uitgegeven onder de titel Soixante dessins pour 'Les enfants terribles'. De totstandkoming van deze tekeningen was even snel en koortsachtig als dat van het onwezenlijke verhaal over de obsessieve liefdesrelatie tussen broer en zus.

Grafische poëzie

In het voorwoord van deze editie laat Cocteau weten dat de tekeningen bedoeld zijn voor de lezer die Les enfants terribles meer dan alleen gelezen heeft. De lezer moet er ook door 'geraakt' zijn zoals het hoofdpersonage Paul door de sneeuwbal van klasgenoot Dargelos. Want, zo zegt Cocteau in hetzelfde voorwoord: 'Niets is vervelender dan het einde van boeken, dat woord einde dat de lezer uitbant, het wrede afscheid van personages.' (Rien n'est plus pénible que cette limite des livres, que ce mot fin qui nous expulse, que cet abandon cruel des personnages). Zowel zijn romans, toneelstukken, films als tekeningen beschouwde Cocteau als poëzie, omdat die in essentie alle grenzen overschrijdt. Om die reden noemde hij zijn tekeningen 'grafische poëzie' (poésie graphique).

IJdele modepoppetjes

De zestig tekeningen (personages en bekende scènes) op Japans papier zijn oorspronkelijk met inkt gemaakt en vlot geschetst in Cocteau's kenmerkende en profiel-perspectief als ware het ijdele modepoppetjes. Naast de reproducties in het boek, bevat dit luxe exemplaar op Japans papier bovendien een unieke, originele pentekening van Cocteau. Het gaat om een schets ter illustratie van een belangrijke passage uit de roman waarin Elisabeth, als dominante zus, de wilskracht van de verzwakte Paul probeert te vergroten door hem een kreeft aan te bieden.