Dichter Victor Schiferli zei in een interview: 'Poëzie is in wezen een serieuze zaak. Dus een beetje humor erin vind ik wel prettig'.
Hij publiceerde vanaf 1990 artikelen, essays en gedichten in tijdschriften als Nymph, Optima en Bunker Hill. Hij werkte als fondsredacteur voor uitgeverij De Bezige Bij en debuteerde in 2000 met bundel Aan een open raam, die werd genomineerd voor de C. Buddingh'-prijs voor nieuwe Nederlandse poëzie. Tegenwoordig is hij beleidsmedwerker bij het Nederlands Letterenfonds. In 2012 debuteerde hij als romanschrijver.
De gedichten van Victor Schiferli kenmerken zich door een strakke vorm en een romantische aard: er wordt voortdurend gezocht naar liefde, lichtheid en eenheid, maar verwarring en afscheid liggen steeds op de loer. Het bijzondere en verhevene contrasteert in de gedichten met de alledaagse werkelijkheid. Het besef vrij van tijd en ruimte te zijn bijvoorbeeld wordt gedwarsboomd door een muis in het trapportaal. Geliefden veranderen in resusaapjes annex proefdieren en een mesthoop lijkt op een 'grote, boosaardige bavaroise die rookpluimt naast een boom'.