Elma van Haren
Elma van Haren (1954) is dichter, performer en kunstenaar. Zij studeerde aan de kunstacademie van Den Bosch. 'De reis naar het welkom', haar debuut als dichter in 1988 leverde haar meteen de C. Buddingh'-prijs op.
Met titels als De wankel en Eskimoteren plaatste Elma van Haren zich buiten de bestaande indelingen in de literatuur: haar gedichten balanceren op de rand van het prozaïsche en voelen zich daar kennelijk heel goed thuis. Haar gedichten werden door de kritiek venijnig en hekelend of uitermate positief onthaald. Tegenwoordig wordt ze door sommige critici ingedeeld bij de postmodernen. De gedichten zijn visueel, springerig, associatief en beeldend - Van Haren schrijft zowel voor volwassenen als voor kinderen.
De gedichten zijn vaak verhalend van opzet, de vorm is het vrije vers dat alle kanten uit kan, de inhoud is soms een belevenis, een ervaring of waarneming, maar steeds is er de dwarsverbinding met een fantastische wereld van bijvoorbeeld sprookje. In de gedichten is oog voor potvissen en toverformules, voor mooie (timmer)mannen - 'timmer timmer timmer timmer' - en tomaten, voor sluipwespen en plafonds. Ze dicht over lichamen en nabijheid, over wat kriebelt en knaagt, over grutten, rijstebrijgewatertand en op hol geslagen rabarber.
Leven en werk van Elma van Haren
Over de gedichten van Elma van Haren
- De gedichten van Elma van Haren, 1988-2004
- De gedichten van Elma van Haren, 2005-heden
- Elma van Haren en de kritiek