La joie des sept couleurs

Pierre Albert-Birot is een van de weinige Franse auteurs die zelf zijn teksten met de hand zette en drukte. Het resultaat heeft iets amateuristisch. Sommige teksten zijn verticaal of in een kader op de pagina geplaatst; deze eigenaardigheden zijn zo gewild en zouden door een reguliere drukker/uitgever nooit zijn nagestreefd. De tekst is gezet in klein kapitaal met groot-kapitaal aan het begin. Na pagina 40 verspringt de nummering naar 51, een fout die achterin bij de errata is genoteerd.

Dit exemplaar is voorzien van een handgeschreven opdracht van de dichter/drukker aan Raymond de Rienzi, een vrijwel vergeten schrijver van science fiction-verhalen, zoals de roman Les formiciens (1932) die speelt in de Jura en waarin sprekende, intelligente mieren optreden. Albert-Birot draagt zijn 'onbespreekbare' boek aan hem op. De dichter schrijft dat hij een mooi gedicht moet schrijven, omdat hij de acacias ruikt en omdat de zon het wil, maar dat zijn levenslust is vergald door de oorlogsjaren:

Il faut que je fasse un beau poème

Parce que je suis bien

Parce que mon nez sent les acacias

Parce que mes yeux

Voient des arbres qui sont heureux

D'être verts

Et de balancer sous le ciel bleu.

De schetsen voor de vormgeving van het omslag zijn bij dit exemplaar gevoegd. Eén schets is gemaakt op oranje papier. De tweede schets zit dichter bij het eindproduct en is (samen met een ontwerp voor de dichtbundel Poèmes quotidiens) getekend aan de binnenzijde van een envelop gericht aan Pierre Albert-Birot door Raymond Radiguet. Beide schetsen vermelden dat het boek is geïllustreerd met 5 'poèmes-paysages' (poëzie-landschappen) door de auteur.