Toute fleur n'est que de la nuit
Jaar: 2001
Auteur: Philippe Jaccottet (1925 - 2021)
Kunstenaar: Denis Brihat (*1928)
Uitgeverij: Fata Morgana
Nederige voorwerpen
Denis Brihat wilde dat zijn foto's de muur zouden sieren als 'poetische decoratie' en ontvluchtte al vroeg in zijn carrière de commerciële fotografie. Hij verhuisde naar Bonnieux, een klein dorp in de Provence midden in de natuur, om te werken aan 'details in de natuur, bloemen of groenten, meer een soort portret dan een stilleven'. ('I work on small pieces of nature, flowers or vegetables, more a kind of portrait than still life/ plus des portraits d'éléments de nature que des natures mortes')
De foto's in Toute fleur n'est que de la nuit tonen bessentakken, bladeren en bloemen in sepia, zwart, wit en zilvertinten. Ook al lijken het soms, aldus Brihat, 'nederige voorwerpen', toch beslaan ze een heel universum. (sujets […] humbles, [qui] sont tout de même un univers) Om de kracht van Brihats werk te beschrijven, wordt vaak het typerende citaat van Flaubert aangehaald: 'Om iets interessant te vinden, hoef je er alleen maar lang naar te kijken.' ('Pour qu'une chose devienne intéressante, il suffit de la regarder longtemps.') Een vergelijkbare gedachte spreekt uit het gedicht Oiseaux, fleurs et fruits van Jaccottet waarmee deze uitgave opent. 'Iedere kleur, ieder leven ontstaat daar, waar een blik blijft rusten' ('Toute couleur, toute vie naît d'où le regard s'arrête'). Brihat ziet het als zijn taak de rijke schoonheid van de natuur te ontdekken en te onthullen. Hij beschouwt de fotografie als een som van mechanische, chemische en optische technieken. De intensieve, tijdrovende processen die hij gebruikt, maken deel uit van het ambacht dat de fotografie volgens hem in wezen is. Brihat experimenteerde onder andere met verschillende tinttechnieken, om kunstmatig kleur toe te voegen aan oorspronkelijk zwart-wit foto's. Ook de foto's in Toute fleur n'est que de la nuit zijn gekleurd met behulp van metaalverbindingen, zoals goud, koper en selenium. De gelatine in de bovenlaag van de foto's is chemisch behandeld om meer helderheid en diepte in de afdrukken te creëren.
Commentaar benadrukt de poëtische en delicate kwaliteiten van zijn werk: 'Iedere foto van hem is een gedicht, bijna een haiku', schreef Sue Davies ('Each of his pictures is a poem – almost a haiku'). Candace Dwan schreef: 'Zijn werk is doortrokken van de zen-achtige puurheid van zijn blik en het gevoel voor het delicate en sublieme' ('The zen-like purity of focus, sense of delicacy and the sublime, resonates throughout the work').