Promenades pittoresques à Montmartre

Montmartre was tot aan de negentiende eeuw een landelijk dorpje op een heuvel ten noorden van Parijs. De trots van het dorp waren ruim twintig windmolens, waarvan de bekendste 'Moulin Rouge' en de 'Moulin La Galette', getekend werden door Eugène Véder. Ze stonden in de negentiende eeuw bekend als danscentra voor een uiteenlopend publiek: rijke ambtenaren, huisvrouwen en prostituees. Butte Montmartre bevond zich op de heuveltop. Overdag heerste er een doodse sfeer, maar 's nachts begon het te leven als dichters en schilders, criminelen en nietsnutten hun plaatsje zochten aan de massieve tafels in cafécabaret 'Le Lapin Agile' om er tot in de vroege uren te kletsen over kunst.

Francis Carco arriveerde in Parijs in 1910 en raakte verzeild in 'Le Lapin Agile', waar hij al gauw in aanraking kwam met andere (stam)gasten als Picasso, Max Jacob, Apollinaire en André Salmon. Carco kon destijds als schrijver moeilijk aan de slag komen, maar de levendige gesprekken in het café gaven hem weer moed. Hij leerde in de loop der jaren iedere straat en iedere hoek van Montmartre kennen. Ook de bevolking van Montmartre kwam in zijn werk tot zijn recht. Zo schreef hij over een homoseksuele souteneur in La bohème et mon coeur (1912).

Livre d'art

Promenades pittoresques à Montmartre wordt een Livre d'Art genoemd om de combinatie van teksten met tekeningen, litho's en etsen. Carco's beschrijvingen van de gewoontes, bezoekers en stijl van Montmartre werden voorzien van tekeningen door Eugène Louis Véder die vanaf 1922 actief was als graveur, tekenaar en illustrator. Montmartre en Parijs waren vaak het onderwerp van zijn etsen en gravures. In Promenades pittoresques à Montmartre schetste hij met evenveel zorg de vervallen huisjes van Montmartre als de brede avenues en statige Parijse huizen. Aan het exemplaar in de Koopman Collectie is één originele houtskooltekening van Véder toegevoegd met een afbeelding van de Rue du Mont-Cenis.